Wit lijfje, zo breekbaar als porcelein
zware oogjes, rood van vermoeidheid
haar indringende blik op het oneindige
geen hand die haar helpen wil...
Laat dit meisje gaan, weg van hier
Laat haar al haar verdriet zien
Haar afgrijselijke pijn en haar immens verdriet
laat haar al haar littekens tonen aan jou
alle wonden waar geen pleister opgelegd werd
alle zieke gedachten waarvoor ze geen pilletje kreeg
al haar open kneuzingen waarvoor ze geen zalf kreeg...
Laat haar haarzelf helemaal bloot leggen
haar ziel, zo zuiver zwart, dat de duivel er niet naar kijken kon
haar handen zo kapotgewerkt, waar geen arbeider tegen op kan
ze deed het verdomme allemaal alleen
begrijp je wel wat ze meemaakt
dat ze haar zieke gedachten niet onder controle krijgt
dat ze elke keer maar dieper steken
die wonden kan je niet meer genezen
die vergiftigde woorden toegefluisterd gekregen
voor eeuwig vervloekt door het kwade...
Laat dit meisje naar de engelen vliegen...
Laat ze niet meer alleen zijn en laat haar gaan...
ver weg, naar haar eindeloze paradijs
Laat haar wens voor ??n maal in vervulling gaan
geen valse hoop meer voor haar, maar realiteit...
bemoei je niet meer met haar leven
Dit is wat ze wil...gun het haar
ze heeft het allemaal moeten verduren
en nooit geen verwerking nodig gehad...
dit meisje deed het allemaal alleen
Onthou het goed
alleen...
Auteur: | EveryTearTellsAStory (Eva ) op maandag, 12 mrt 2007 |
---|---|
Licentie: | Copyright, Alle rechten voorbehouden |